Als ik vertel over onze plannen om 5 maanden in de Schotse Hooglanden te gaan wonen, krijg ik altijd de vraag: waar is het idee vandaan gekomen?
Vaak is er niet één moment waarop een idee ontstaat, maar zijn er verschillende routes. Zo ook hier.
De zondagmorgen begint grijs met de regen horizontaal tegen het raam. “Je gaat toch niet zwemmen met dit weer?! Je wordt helemaal nat.”, aldus S. Van zwemmen word je inderdaad nat, dus een beetje regen houdt mij niet tegen. Niemand laat zich tegenhouden door het weer: we are living in the Highlands.
Mijn benen protesteren wel enigszins. De klim naar de top van Slioch heeft er goed ingehakt. Gelukkig wordt het vandaag een korte rond, het is eb en ik kan bijna tot aan de pier lopen. We worden verwelkomt door ruim honderd noordse sterns die elk jaar de pier gebruiken om te nesten. Op de halve pier zitten ze veilig en komen alleen een paar zwemmers elke zondagochtend om 10 uur de rust verstoren. De sterns zijn ware trekvogels, na het broedseizoen vliegen ze met gemak een paar keer om de wereld.
Ik zwem vandaag met Neil, een nieuwe zwemmer die recent in het dorp is komen wonen. Tot voor kort woonden ze in Kinlochewe, maar nadat een ander gezin met vier kinderen verhuisde, was hun kind nog maar de enige leerling op school. Zo fragiel zijn de gemeenschappen hier: een paar gezinnen die verhuizen en de school stroomt leeg.
Een andere uitdaging is om een ruimer huis te vinden dan het huurappartement van de gemeente. Er staat amper iets te koop en wat wel beschikbaar komt is snel verkocht, te duur of in een te slechte staat. Ik blijf mij er over verbazen: er is hier voldoende grond voor nieuwbouw en huizen die leegstaan. Het ontbreekt alleen aan mensen en materiaal om te kunnen bouwen. En dat moet je je eerst door de wirwar van regels geworsteld hebben. De huizen die leegstaan zijn vaak al jaren in het bezit van families en die zien geen reden om ze te verkopen.
Ondertussen zijn alle noordse sterns in actie gekomen en cirkelen ze boven ons hoofd. Gelukkig blijven ze op afstand en vallen ze niet aan. De mannen en vrouwen in neopreen blijven veilig.
Bij de thee vertelt Bruce over zijn kayak trip rondom Raasay en Rona, twee eilanden hier niet ver vandaan. De avonturen liggen hier voor het oprapen en mensen genieten van de ruige omgeving. Het inspireert om er ook weer op uit te trekken. Wat wordt ons volgende avontuur?
Dag 71
Het weerbericht laat al de hele week een zonnetje zien voor vandaag. De bergen lonken. En de toppen van An Teallach in het bijzonder. Dit is één van de parels onder de Schotse bergen en bekend bij alle liefhebbers van de bergsport. De kilometers lange kam trekt wandelaars van over de hele wereld. Het is een ware klauter route waar je links en rechts de diepte in kijkt. Scrambling with quite some exposure, zoals de Britten dat noemen. Ook zeker niet ongevaarlijk. Deze berg heeft al vele levens geëist. De mountain rescue zit niet voor niets onderaan de berg.
Thuis komt de kapper aan huis. Na ruim twee maanden in de Hooglanden wordt het tijd voor een knipbeurt. We hebben even overwogen om Claudia, onze kapster aan huis, in te vliegen. Maar dat vonden we toch iets te decadent en te milieuvervuilend Maar waar dan wel?
Dag 62
Vrijdag is het wissel dag in het vakantiehuis naast ons. Dat betekent nieuwe mensen erin en John en Karen eruit. Deze zestig plussers komen oorspronkelijk uit Engeland, maar wonen sinds kort in Schotland, net ten zuiden van Edinburgh. Ze zijn al minder gaan werken en genieten volop van het Schotse leven. Stilzitten doen ze niet. Regelmatig boeken ze voor een weekje een vakantiehuis om zo nog meer van het land te ontdekken.
Dag 61
Het is Koningsdag. Maar in Schotland geen vrijmarkt, sjoelen en tompoucen. Hier is het een gewone dag, het is grijs en het regent. Maar vrij zijn we wel, tenminste Kevin en Iris. Voor de kinderen is het een gewone schooldag. Wij zijn dus eigenlijk dubbel vrij.
Eerst bestuderen we uitvoerig de weersvoorspelling van de Met Office, de Britse KNMI. Tussen 10 en 13 uur lijkt de regen aan de kust mee te vallen. We besluiten om de wandeling naar Loch na Sealga te doen met een start bij Gruinard Bay. Erg fijn om zoveel mogelijkheden op korte afstand van ons huis te hebben.
Dag 60
Iris en ik hebben wat te vieren en zijn onderweg naar het lokale koffietentje, maar een knalgele bus trekt onze aandacht. Eerst even kijken.
Het is de bibliotheek bus die vandaag het dorp aandoet. We raken aan de praat met de chauffeur en bibliothecaris, dezelfde persoon. Het is een jonge vent met duidelijk geen Schots accent. Weer iemand die oorspronkelijk uit Engeland komt en hierheen is verhuisd.
Dag 59
De weken van vakantie en schoolkamp zijn voorbij. Deze week is het weer gewoon school. Bij het ophalen van de kinderen raak ik in gesprek met Miss Ross, de juf. Zij vertelt enthousiast dat ze begin juli samen met haar moeder voor een paar dagen naar Nederland gaat.
Er gaat een directe vlucht van Inverness naar Amsterdam, de enige bestemming buiten het Verenigd Koninkrijk. Dat wordt dus een makkelijke reis. Een bezoek aan de Keukenhof en het Rijksmuseum staan op de lijst van dingen-te-doen. Of ik nog tips heb, vraagt ze direct.
Dag 57
Het lichaam is nog wat stram na het peddelen van gisteren. Overduidelijk niet gewend om in de kajak houding te zitten. Achter de gordijnen is het grijs en winderig. Wat een verschil met het weer van de afgelopen week.
Iris springt het bed uit, zij wil een rondje hardlopen voordat ik mijn wetsuit aantrek en richting het Boom strand vertrek voor mijn wekelijkse zwemsessie. Gaat het eigenlijk wel door? Het is vloed en er staat een straffe wind met flinke golven. Ik check de Facebook pagina, maar zie geen bericht. Dan herinner ik mij een opmerking van een van de vaste zwemmers: “het gaat altijd door, zelfs in een storm gaan we op zijn minst even spetteren in de golven”.
Schotland heeft zijn eigen bankbiljetten, te herkennen aan de tekst ‘The Royal Bank of Scotland PLC‘.
Lastig. Het kan wel, maar je kunt beter het geld gewoon uitgeven in Schotland
Fotografie: Howard Lake